Bağımlı İlişki Yaratmak

Geçen
biriyle sohbet ederken ‘insanların, onun
sevgi olduğunu görmediklerini’ söyledi. Kendisine şunu sordum; “Kimin, senin sevgi olduğunu görmesini
istiyorsun? Senin sevgi olduğunu kimin fark etmesini istiyorsun?”

“Babamın” diye cevap verdi.

Ben
de ona tekrar; “Babanın senin sevgi
olmanı görmesi için ne gerekir?

Baban, senin sevgi olduğunu görüp
anlarsa ne yapmasını, nasıl davranmasını bekliyorsun?

Baban, senin istediğin şekilde
davranırsa hayatında neyin ortaya çıkmasını bekliyorsun?”

Bu
birçoğumuzun sergilediği davranış biçimidir. Birçok insan, diğer insanlarla irtibatı
devam ettirebilmek ya da onlardan istediklerini alabilmek için mutsuz olmayı
veya mutsuz rolünü oynamayı seçiyorlar.

Mutsuz olarak diğer insanlara; “Senin ilgine ve sevgine ihtiyacım var. Beni gör.” mesajı göndererek onların duygularına oynuyorlar. Onları manipüle ederek, istediklerini elde etmeye çalışıyorlar. 

Mutlu olduğumuzda, karşımızdaki kişinin bize verebileceği çok fazla bir şey yoktur. Çünkü o anda, bir ihtiyaç halinde değilizdir. Bu, birçok insan için rahatsızlık verici bir durumdur. Bu realitede ilişkiler, almak ve vermek üzerine kurulmuştur. Karşımızdaki insanın bize ihtiyacı yoksa bizi hayatında tutmama ihtimali yüksek olacağı için bu riski almak istemez.

O nedenle de eğer değersizlik inancımız yüksekse ve yalnızlık ve dışlanma korkumuz varsa çoğunlukla, mutsuzluktan işlevsel olmak, etrafımızda birilerinin olmasına yardımcı olur. Bu seçimimizin yarattığı şey ise etrafımızda mutsuz insanlardan oluşan bir grup yaratmaktır. 

Bir bağımlı ilişkiler yumağı yaratmaktır. 

Gerçek, birilerine mutsuz olduğumuzu
göstermek için hangi davranış kalıplarını kullanıyoruz?

Etrafımızda birilerini yaratmak ve
yalnızlık ve reddedilmekten kendimizi kurtarmak adına, insanları mutsuzlukla
manipüle etmemizi bizim için değerli kılan şey nedir?

Birilerine beni gör, beni sev ve
benimle ilgilen mesajı verebilmek için bize mutluluğu verebilecek olan neyi
seçmiyoruz?

Bütün bunların ötesinde, kendimizi
sevdiğimiz ve kimseye ihtiyaç hissetmediğimiz bir yaşama sahip olmayı seçseydik
bu neye benzerdi?

Kimseye ihtiyaç hissetmeden de
etrafımızda kendiliğinden birilerinin olduğu bir yaşamı çağırsaydık bu nasıl
olurdu?

Daha başka neler mümkün?

Bilinçli Yaratma Sanatı Kitabımdan

Halis ŞAHİNER