Benim Kutum Seninkinden Daha Güzel

Biraz da kutulardan bahsedelim. Bunun ruhaniyetle ne alakası var diyebilirsiniz. Çoğumuz, düşüncelerimizi ve maalesef ruhani prototiplerimizi küçük kutularımızın içinde depoluyoruz.

Sizlerle bir hikâye paylaşayım.

Seminerlerimden birinde bir kadın yanıma gelip “Benim kocam hiç ruhani değil” dedi.

“Ne demek istiyorsunuz?” diye sordum.

“Tanrıya inanmıyor ve kiliseye gitmiyor” diye yanıtladı.

“Sizce o bir ateist mi? Tanrı’yı. İnkâr mı ediyor?” dedim.

“Evet.”

“Peki, size bir şey soracağım. Ruhani olmak sizin için ne anlam ifade ediyor? Size ruhaniyet nedir?”

“Bence Tanrıya inanmaktır. Buna mecburuz.”

“Mecburiyet. ” dedim.

“Genellikle kişiye dışardan dikte edilen bir şeyi ifade eder. Bu fikre nereden kapıldınız ?”

“Sanırım bunu bana öğrettiler.”

Hayatı hakkında konuşmaya başladık ve hanımefendinin kendisini dininin inanç ve otorite sistemine teslim etmiş olduğu ortaya çıktı. Bu durumun iyi ya da kötü bir şey olduğunu söylemiyorum, sıkıntı; bu inancın kendisine kişisel olarak ne ifade ettiğini hiç sorgulamamış olmasıyla ilgiliydi. Sadece kendisine öğretilenleri bir papağan gibi tekrarlıyordu. Hiç zaman ayırıp, “Tanrı” kelimesinin onun için ne anlama geldiği üzerinde düşünmemişti.

Ona, “Kocanız ateist olduğunu iddia etmesine rağmen, ruhani anlamda neler yapıyor?” diye sordum.

“Hiçbir şey, bu anlamda hiçbir şey yapmıyor?”

“Peki, ruhaniyet kavramına kafanızda sınırlar koymuş olabilir misiniz? Ruhaniyeti sadece dua etmek ve kiliseye gitmek olarak mı görüyorsunuz? Sizin inancınıza ait bir kilise kurulmadan önce ve insanlar kilisenizin ibadetlerini uygulamadan Önce ne vardı? Ruhaniyeti ortaya koymanın farklı şekilleri neler olabilir? Kocanız işe gidiyor mu? Para kazanıyor mu?”

“Evet”

“Bu, ailenizin maddi yönden büyümesine yardımcı oluyor mu? Bu sevgi dolu bir ruhani hizmet sayılmaz mi?”

“Evet, sanırım…”

“Peki, yaptığı, bazı şeyleri ruhani olarak adlandırabilir miyiz?”

“Adlandırabiliriz galiba..”

“Dünya için bir hizmet ortaya çıkarıyor mu?”

“Evet.”

“Bu hizmet ile insanlara yardım ediyor mu?”

“Hem de milyonlarca kişiye yardım ediyor.”

“Yani kocanız milyonlarca kişiye yardımcı olan bir is yapıyor, eğer bu ruhani bir is değilse nedir?”

“Hiç bu şekilde düşünmemiştim. Evet, yaptığı ruhani bir hizmet.”

“İsini seviyor mu?”

“Evet, kesinlikle içine adanmış durumda.?”

“Yaptığı ise olan adanmışlığı ve sevgisi, bu da ruhani bir hizmet değil mi? Yaptığı işi sevmeyen fakat kiliseye giden birinin yaptığı şeyi seven ve isine adanmış şekilde milyonlarca insana hizmet veren birinin daha mi ruhani olduğunu düşünüyorsun?”

“Hiç bu şekilde düşünmemiştim. Sanırım bu ani derecede ruhani.”

“Ailesini seviyor mu? Çocuklarına düşkün mü?”

“Evet.”

“Bu ruhani bir şey değil mi?”

“Sanırım öyle..”

“Onlara bakıp ihtiyaçlarını karşılıyor, eğitimleri ile ilgileniyor değil mi?”

“Evet.”

“Bu da ruhani bir hizmet sayılmaz mi?”

“Evet.?

“Kocan bugün aniden ölseydi, bunların herhangi biri seni zorlar miydi? O zaman kiliseye gitmez miydin? Onun çocuklarınız için severek yaptığı tüm diğer şeylere ilgilenmek zorunda kalır mıydın?”

“Evet.”

“Bu da ruhani olmaz miydi?”

“Evet.”

“Ruhaniyet konusundaki fikirlerini bir kutuya sıkıştırmış olmadığına emin misin? Belki kocan senin tarzındaki bir ruhaniyete inanmıyordur, bu onun hiç inanmadığı anlamına gelmez. Belki de senin Tanrı ya yüklediğin insan merkezli bakış açısından hoşlanmıyordur. Belki de doğayı ve evrenin düzenini saygı duyulup ibadet edilecek bir şey olarak görüyordur.”

“Evet, tam da böyle yapıyor. O doğa kanunları üzerine çalışan bir bilim insani?

“Bunun en az seninki kadar ruhani bir yöntem olup olmadığını nereden biliyorsun?”

Astronom Carl Sagan “Bilincimizin içinden yükselen muhteşem bir evren ve atalarımızın hayal edebildiğinden çok daha karmaşık, zarif bir düzen görüyorum. Eğer evrenin çoğu doğanın birkaç basit yasası üzerinden anlaşılabilirse, Tanrıya inanmak isteyenler bu harikulade yasaları doğanın arkasında yatan bir büyük sebebe bağlayabilirler. Bence evreni olmasını istediğimiz sekliyle değil, olduğu sekliyle anlamaya çalışmalıyız” demektedir.

Bazı insanlar sadece kendi dini inançlarının gerçek olduğuna inanırlar, peki ya hiç kimsenin inancı doğru ya da yanlış değilse?

‘Tanrı’ya şükür herkes benzersizdir. Bu arada ben Tanrı’ya genel anlamda her şeyin “Büyük Organize Tasarım?” ya da kişisel anlamda “Büyük Organize Tasarlayıcı” diyorum. Ruhani kavram-Tanrımızın hepsi nihayetinde birbiri ile iç içe geçiyor ve onların hepsini sevip kabul etmek için buradayız. Bunun istisnası yoktur. Sevemeyip, varlığı için şükran duyamadığımız herkes bize Kutumuzun boyutlarını yani bakış açımızın sınırlarını gösterir.

Dünyada, her birimiz için sahip olduğumuz değerlerin tam tersine sahip olan bir kişi vardır. Bizler de tıpkı parçacıklar ve anti-parçacıklar, pozitronlar ve “negatronlar” (elektronlar) gibi kuantum fiziği uyarınca, birbirini tamamlayan zıtlar olarak birbirimize dolanığız. Birbirinin tam tersi değerler sistemlerine sahip iki kişiden birini negatif diğerini pozitif olarak yaftalayabiliriz. Bir kişinin çöpü diğerinin hazinesidir. Dünyadaki bütün değerlerin toplamı ise kendisini ilahi sevgi düzenini yaratmak için dengede tutar. İsterseniz buna ‘Tanrı’nın sevgisi ya da Büyük Organize Tasarı’mın dünyaya karşı duyduğu sevgi diyebilirsiniz.

Hayatımıza çektiğimiz bize benzer ya da karşı değerlere sahip olan herkes bize bütünü sevmeyi öğretir. Sevemediğimiz her şey bizim gelişmemizi engelleyen, kısıtlayan ve kendimizde reddettiğimiz yönlerimiz ile barışıp kucaklaşmamız önleyen şeylerdir.

Bütün insanlar içlerinde bütün insani özellikleri barındırırlar ve bütün o farklı insanları ve farklı değer sistemlerini sevmeyi öğrenmek nihayetinde bize kendimizi sevmeyi öğretecek bir yolculuktur. Her şeyi sevebilmeyi öğrenmek için buradayız.

Ben, ne yapmış ya da yapmamış olursanız olun sizin sevilmeyi hak ettiğinize inanıyorum. Her ne yapmış ya da yapmamış olursanız olun, hepiniz özü sonsuz sevgi olan küresel dengenin bir parçasısınız.